Zebrał i przygotował Grzegorz Dydkowski
Pamięci pracowników Instytutu Ekonomiki Transportu i Katedry Transportu
Każda uczelnia, a w jej ramach każda jednostka organizacyjna, od momentu powstania tworzą swoją historię. Tworzą ją pracownicy i studenci, ich dokonania, sukcesy, awanse, wydarzenia i miejsca. Taką historię – już ponad pięćdziesięcioletnią ma Katedra Transportu. W 1968 roku utworzono Samodzielny Zakład Ekonomiki Transportu, przekształcony w Instytut Ekonomiki Transportu, a później w Katedrę Transportu. Katedra Transportu, jako jedna z wielu jednostek organizacyjnych Uniwersytetu Ekonomicznego to miejsce kształcenia, prowadzenia badań, przygotowywania publikacji i uzyskiwania awansów naukowych, ale też miejsce, w którym chcemy utrwalać pamięć o tych którzy tu pracowali i od nas odeszli.
W historii oprócz chwil radosnych i doniosłych, są również te smutne. Było to miejsce pracy osób, których niestety nie ma już wśród nas. Byli to nasi mistrzowie i nauczyciele, ale też koledzy i przyjaciele. Inspirowali nas do pracy, wnosili mądrość, wiedzę, doświadczenie oraz pomagali w wielu pozauczelnianych sprawach. Jesteśmy wdzięczni za to, że dane nam było ich spotkać. Jest to nasz hołd – żyjących dla tych, którzy odeszli. Pamiętamy.
Prof. dr hab. Kajetan Roszko
Prof. dr hab. Kajetan Roszko (ur. 4.3.1930 - zm.14.9.1989 roku) w 1959 roku uzyskał tytuł zawodowy magistra w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Katowicach. Doktorat obronił w 1967 roku w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Sopocie, stopień doktora habilitowanego uzyskał w Uniwersytecie Gdańskiem w 1973 roku, a tytuł profesora nauk ekonomicznych otrzymał w 1981 roku. Zatrudniony w ówczesnych Wyższej Szkole Ekonomicznej w Katowicach i Akademii Ekonomicznej w Katowicach w latach 1970 – 1989. W latach 1978–1981 był dyrektorem Instytutu Ekonomiki Transportu, a później do 1989 roku – zastępcą dyrektora Instytutu.
Zainteresowania naukowe Profesora dotyczyły przede wszystkim ekonomiki transportu pasażerskiego, problemów rozwoju transportu w miastach, ruchu drogowego oraz rozwoju i możliwości wdrożeń - w tym w warunkach polskich - niekonwencjonalnych systemów transportowych, opartych o innowacyjne rozwiązania w zakresie infrastruktury, jak i budowy i napędu samych środków przewozowych. Profesor już wówczas widział wyzwania jakie należy podjąć w celu zapewnienia sprawnego funkcjonowania systemów transportowych w miastach oraz ograniczania emisji ze środków transportowych – wyzwania, które są aktualne dzisiaj. Rozważania naukowe, których efektem były liczne prace badawcze i publikacje, oparł na wieloletnich doświadczeniach zdobytych w jednostkach projektowo-badawczych – zwłaszcza w Biurze Projektów Komunikacyjnych, Instytucie Urbanistyki i Architektury oraz Instytucie Kształtowania Środowiska. Dorobek naukowy Profesora Kajetana Roszko stanowił inspirację do dalszego rozwoju badań dotyczących miejskiego i regionalnego transportu zbiorowego w środowiskach akademickich, a przede wszystkim w Uniwersytecie Ekonomicznym w Katowicach.
Profesor Kajetan Roszko prezentował już w latach sześćdziesiątych ubiegłego wieku marketingowe podejście do miejskiego transportu zbiorowego, a na potrzeby prowadzonych prac naukowych, przeprowadził pod koniec lat sześćdziesiątych ubiegłego wieku bardzo szerokie badania zachowań komunikacyjnych mieszkańców, badania które były pierwszymi kompleksowymi badaniami ruchu w ówczesnym województwie katowickim. Widział zależność pomiędzy jakością usług, a wielkością popytu na usługi miejskiego transportu zbiorowego, pomimo że wówczas podstawowym problemem, na którym koncentrowała się praktyka, było zapewnienie odpowiedniej podaży usług, bez zwracania większej uwagi na ich jakość. Zwracał uwagę na podstawowe zagadnienia ekonomiki transportu, w których również posiadał znaczący dorobek. Był m. in. jednym ze współautorów książki: „Ekonomika Transportu”, pracy pod red. Profesora Andrzeja Piskozuba, w której podjęto próbę uporządkowania metodologicznych podstaw ekonomiki transportu i to zarówno w części dotyczącej zagadnień mikroekonomicznych – związanych z procesem gospodarowania przedsiębiorstw transportowych, jak i makroekonomicznych – teoria polityki transportowej państwa. Profesora Kajetana Roszko uznać należy za twórcę szkoły ekonomiki transportu i mobilności miejskiej, która powstała i funkcjonuje w Uniwersytecie Ekonomicznym w Katowicach do dzisiaj. Był zaangażowany w działalność społeczną, zwłaszcza w działalność Automobilklubu Śląskiego, którego był Wiceprezesem i później Prezesem.
Doc. dr hab. Alfred Hornig
Doc. dr hab. Alfred Hornig (ur. 2.10.1911 – zm. 4.7.1999), urodził się w ówczesnej Królewskiej Hucie - obecnie Chorzów, przed wojną studiował filologię niemiecką, a później geografię gospodarczą w Poznaniu. W czasie wojny najpierw kierował warsztatem galwanotechnicznym swoich rodziców w Chorzowie, a później w latach 1942 – 1944 pracował w zakładach metalurgicznych w Modling w Austrii. W czasie pobytu w Austrii był aresztowany przez gestapo pod zarzutem współpracy z ruchem oporu. Po zakończeniu wojny pracował w Miejskim Instytucie Kształcenia Handlowego w Chorzowie, w którym uczył geografii. W 1948 roku uzyskał tytuł magistra w Akademii Handlowej w Poznaniu, ukończył także roczne studia geograficzne na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Jagiellońskiego. W czerwcu 1961 roku obronił w Uniwersytecie Wrocławskiem pracę doktorską, uzyskując tym samym stopień doktora, a w 1969 roku w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Sopocie uzyskał stopień doktora habilitowanego nauk ekonomicznych w zakresie geografii ekonomicznej.
Pracował w Biurze Projektów Kopalnictwa Surowców Chemicznych w Chorzowie, w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie oraz jako nauczyciel geografii w Technikum Zawodowym dla Pracujących w Chorzowie. Był współorganizatorem Śląskiego Instytutu Naukowego, w którym był początkowo zastępcą dyrektora, a później pracownikiem naukowym. W połowie latach 1965 - 1972 pracował w Zakładzie Instytutu Ekonomiki i Organizacji Przemysłu w Chorzowie.
Zatrudniony w Wyższej Szkole Ekonomicznej i później Akademii Ekonomicznej Katowicach w latach 1969 – 1989. W latach 1971 – 1988 był kierownikiem Zakładu Ekonomiki i Organizacji Przedsiębiorstw Transportu w ramach Instytutu Ekonomiki Transportu. Sprawował też od 1975 roku funkcję prodziekana Wydziału Handlu Transportu i Usług. Prowadził przedmioty związane z geografią i geografią transportu.
Był prezesem katowickiego Oddziału Towarzystwa Geograficznego w latach 1952 do 1962. Działacz Stowarzyszenia Miłośników Chorzowa im. Juliusza Ligonia, od 1957 roku był wiceprzewodniczącym, a w latach 1967-1971 przewodniczącym Stowarzyszenia.
Źródła:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Alfred_Franciszek_Hornig
Prof. dr hab. Stanisław Dziadek
Prof. dr hab. Stanisław Dziadek (ur. 9.9.1935 - zm. 5.9.2002) rozpoczął pracę zawodową w 1953 roku w szkolnictwie podstawowym, a później pracując w szkołach i administracji oświatowej uzyskał w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Krakowie kolejno w 1963 roku tytuł magistra geografii oraz 1969 roku stopień naukowy doktora nauk przyrodniczych. W 1976 roku Profesor podjął pracę w Instytucie Ekonomiki Transportu, w 1983 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego w Akademii Ekonomicznej w Krakowie, a w 1989 roku tytuł profesora nauk ekonomicznych. Od 1989 roku niezależnie od pracy w Uniwersytecie Ekonomicznym, był także zatrudniony na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Katedrze Geografii Ekonomicznej Uniwersytetu Śląskiego. W latach 1992 – 2002 Profesor Stanisław Dziadek był kierownikiem Katedry Transportu. W Akademii Ekonomicznej Profesor Stanisław Dziadek uczestnikiem wielu organów kolegialnych (m.in. Senatu i Rady Wydziału), w latach 1984 - 1990 prodziekanem ds. studiów dla pracujących na Wydziale Handlu, Transportu i Usług, w latach 1993 – 1996 prodziekanem ds. nauki na Wydziale Ekonomii.
Profesor Stanisław Dziadek prowadził badania w zakresie geografii ekonomicznej, szczególnie geografii transportu oraz także w zakresie ekonomiki transportu. Jego prace dotyczyły m.in. funkcjonowaniu transportu w ośrodkach zurbanizowanych, w szczególności w zakresie układów sieci transportowych oraz środków transportu zbiorowego. Zajmował się również zagadnieniami oddziaływania na środowisko oraz zależności pomiędzy zagospodarowaniem przestrzennym, a zapotrzebowaniem na transport oraz kształtowaniem korytarzy transportowych. Duża aktywność naukowa znalazła swój wyraz w setkach referatów, artykułów i publikacji zwartych, które stanowią już klasykę literatury przedmiotu, zwłaszcza dotyczącej przestrzennych związków transportowych i geografii transportu. Był doskonałym dydaktykiem, miał wielu wychowanków. Był promotorem około 600 prac magisterskich lub licencjackich, 11 prac doktorskich, recenzentem wielu prac doktorskich i habilitacyjnych oraz autorem opinii do wniosków o nadanie tytułu profesora. Był spokojny, rzeczowy, cechowała go duża życzliwość i wyrozumiałość. Był świetnym nauczycielem i wychowawcą młodzieży, wspierał rozwój naukowy pracowników.
Zob. też: https://www.ejournals.eu/PKGKPTG/2019/22(2)/art/15202/
Dr Adam Jarczok
Dr Adam Jarczok (ur. 6.3.1965 – zm. 20.3.2006), ukończył studia w Akademii Ekonomicznej w Katowicach, po ukończeniu studiów podjął pracę w Instytucie Ekonomiki Transportu i później Katedrze Transportu, gdzie pracował do marca 2006 roku. W 1996 roku obronił pracę doktorską pt. „Integracja transportu pasażerskiego w regionie”, uzyskując stopień naukowy doktora nauk ekonomicznych W tracie pracy zajmował się zagadnieniami miejskiego transportu zbiorowego, integracją transportu, transportem multimodalnym, finansowaniem transportu, planowaniem przestrzennym oraz technologiami transportowymi. Miał bardzo dobry kontakt ze studentami. Wyróżniał się bardzo dobrą znajomością języków obcych, zwłaszcza j. niemieckiego i angielskiego - uczęszczał do szkoły średniej w Niemczech, ponadto już pracując w Instytucie Ekonomiki Transportu przebywał na kilkuletnim stażu naukowym w Niemczech. Pozwalało mu to utrzymywać bieżące kontakty z wieloma ośrodkami naukowymi oraz podmiotami gospodarczymi poza granicami kraju. Owocowało to trwałą współpracą, wymianą doświadczeń i przyczyniało się postrzegania Instytutu i Katedry jako liczącego się ośrodka naukowego. Przez wiele lat był opiekunem Studenckiego Koła Naukowe Transportu, organizował dla studentów wyjazdy studialne i obozy naukowe m. in. w Szwecji, Niemczech, Japonii, Austrii i Grecji. Zmarł nagle w 2006 roku.
Doc. dr Bronisław Żymeła
Doc. dr Bronisław Żymeła (ur. 23.9.1926 – zm. 6.4.2012) przez wiele lat pracował na Wydziale Inżynieryjno-Ekonomicznym Transportu istniejącym w ramach Politechniki Szczecińskiej. Wspólnie z profesorami Waldemarem Grzywaczem i Przemysławem Małkiem był autorem książki pt. „Ekonomika transportu samochodowego”, wydanej przez Wydawnictwo Komunikacji i Łączności w 1969 roku i później również w 1973 roku. W połowie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku przeszedł ze Szczecina do pracy w Instytucie Ekonomiki Transportu Akademii Ekonomicznej w Katowicach, w której pracował przez kilka lat i odszedł na emeryturę. Później zmienił miejsce zamieszkania na Kluczewo (wieś sołecka położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie drawskim, w gminie Czaplinek), gdzie jeszcze przez wiele lat był tłumaczem j. niemieckiego i działał w różnych stowarzyszeniach historycznych.
Doc. dr Jan Wiesner
Doc. dr Jan Wiesner (ur. 23.9.1930 - zm. 1.7.2012) ukończył w 1955 roku Wyższą Szkołę Ekonomiczną w Katowicach uzyskując tytuł zawodowy magistra. Pracę w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Katowicach rozpoczął w 1954 roku – będąc jeszcze na ostatnim roku studiów, w 1961 roku uzyskał stopień naukowy doktora, a w 1968 roku został zatrudniony na stanowisku docenta. W latach 1966 – 1968 był kierownikiem Punktu Konsultacyjnego w Bielsku Białej, w 1968 roku doprowadził do rozpoczęcia kształcenia i utworzenia Samodzielnego Zakładu Ekonomiki Transportu, którego później był kierownikiem. W 1976 roku po utworzeniu Instytutu Ekonomiki Transportu Docent Jan Wiesner był w latach 1976 - 1978 oraz 1981 - 1992 roku dyrektorem Instytutu, a od 1992 roku – po przekształceniu Instytutu w Katedrę Transportu – aż do przejścia na emeryturę w 1999 roku, kierował Zakładem Logistyki i Technologii Transportu. Pełnił również funkcje na Wydziale oraz w strukturach Uczelni. Docent Jan Wiesner, w latach 1969 – 1972 był dziekanem Wydziału Handlu i Ekonomiki Żywienia, następnie w latach 1972 – 1975 dziekanem Wydziału Handlu, Transportu i Usług, a w okresie od 1978 do 1981 - prorektorem ds. dydaktycznych.
Był prekursorem katowickiej szkoły ekonomiki transportu, dużą uwagę przykładał do rozwoju kadrowego kierowanego przez siebie Instytutu. Znaczący rozwój pod względem kadrowym Instytutu miał miejsce w dekadzie lat osiemdziesiątych ubiegłego wieku. Pracę w Instytucie rozpoczęli ówcześni absolwenci studiów nie tylko prowadzonych w ramach Instytutu, ale również innych uczelni. Docent Jan Wiesner był uznanym autorytetem w dyscyplinie ekonomiki transportu, w tym autorem i recenzentem podstawowych prac z tego zakresu. Wypromował 12 doktorów nauk ekonomicznych oraz rzeszę absolwentów, którzy ukończyli studia kierunkowe bądź specjalizacyjne dotyczące ekonomiki transportu. Poświęcał wiele uwagi współpracy z otoczeniem gospodarczym Uczelni – obowiązkowe staże praktyczne pracowników naukowo-dydaktycznych, liczne prace wdrożeniowe oraz wspieranie indywidualnych kontaktów pracowników z jednostkami praktyki gospodarczej dają do dziś efekty w postaci badań naukowych i dydaktyki, mocno osadzonych w praktyce. Współpraca nie zamykała się w granicach kraju, czy państw ówczesnego bloku socjalistycznego. Utrzymywał wiele kontaktów naukowych z uczelniami, organizacjami zrzeszającymi podmioty transportowe oraz spedytorami, co owocowało stażami dla pracowników np. w Austrii lub obozami naukowymi studentów w Szwecji. Przez wiele lat wspólnie w Polskim Towarzystwem Ekonomicznym organizował konferencje naukowe skupiające naukowców i praktyków transportu, które odbywały się w Wiśle.
Badania naukowe Docenta Jana Wiesnera w początkowym okresie jego pracy koncentrowały się wokół zagadnień statystyki i demografii oraz badań operacyjnych. Stopniowo ewoluowały w kierunku wykorzystania metod matematycznych w transporcie, w szczególności optymalizacji wykorzystania zasobów w transporcie samochodowym i kolejowym. Proponowane w ramach prowadzonych badań rozwiązania dla praktyki miały w sobie wiele innowacyjności i wybiegały na wiele lat do przodu. Przykładem mogą być propozycje z zakresu integracji transportu przygotowywane w Instytucie Ekonomiki Transportu na początku lat osiemdziesiątych, a w praktyce wdrażane dopiero dziesięć lat później. Docent Jan Wiesner miał swój udział w rozwoju badań operacyjnych, a w szczególności teorii masowej obsługi i wykorzystania dorobku nauk matematycznych w transporcie. Innowacyjne rozwiązania proponowane w wyniku badań prowadzonych w Instytucie w znacznym zakresie przewidywały wykorzystanie metod matematycznych w przedsiębiorstwach transportowych. Docent Jan Wiesner był autorem i współautorem wielu cennych publikacji i opracowań dla praktyki dotyczących przekształceń organizacyjnych podmiotów transportu zbiorowego, prywatyzacji oraz urynkowienia transportu.
Docent Jan Wiesner był życzliwy i wyrozumiały w stosunku do pracowników, szanował ich poglądy, udzielał rad w zakresie ich rozwoju naukowego, pomagał nie tylko w zakresie związanym z pracą, ale również w sprawach osobistych i wykraczających poza obowiązki przełożonego. Zjednywał w ten sposób ludzi i tworzył relacje sprzyjające rozwojowi naukowemu. Zwracał dużą uwagę na sprawy dydaktyki, w tym doskonaleniu procesów dydaktycznych, przygotowywania skryptów oraz zbiorów zadań i przykładów, a także przewodników metodycznych nauczania.
Doc. dr Leszek Jefimiuk
Doc. dr Leszek Jefimiuk (zm. 1.10.2014) był absolwentem Uniwersytetu Gdańskiego z 1972 roku. Później uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych w zakresie transportu - specjalność spedycja lądowa. Przez 30 lat był dyrektorem Przedsiębiorstwa Spedycji Międzynarodowej C. Hartwig w Katowicach. Przez wiele lat pracował w Instytucie Ekonomiki Transportu, prowadził zajęcia z zakresu spedycji międzynarodowej oraz taryf. Był współzałożycielem Regionalnej Izby Gospodarczej w Katowicach i długoletnim członkiem Izby. Zmarł w dniu 1 października 2014 roku po ciężkiej chorobie.
Dr Andrzej Czarnik
Dr Andrzej Czarnik (ur. 30.8.1950 – zm. 17.11.2015) ukończył Akademię Ekonomiczną w Katowicach w 1975 roku, w tym roku również pojął pracę w Instytucie Ekonomiki Transportu, a w 1980 roku uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych. W Akademii pracował do 1984 roku, następnie utworzył i rozpoczął pracę w podmiocie zajmującym się doradztwem gospodarczym w tym zakresie transportu. Później był m. in. zastępcą Burmistrza Tarnowskich Gór, dyrektorem Wydziału Gospodarki Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach, prezesem Funduszu Górnośląskiego, wiceprezesem ds. ekonomiczno-finansowych Elektrociepłowni Zabrze S.A., wiceprezesem w Fabryce Sprzętu i Narzędzi Górniczych FASING S.A., prezesem w Invest Navigator Sp. z o.o. Był członkiem rad nadzorczych oraz osobą znaną w województwie śląskim, pomagał przedsiębiorcom oraz wyrażał w mediach opinie w wielu ważnych sprawach związanych z biznesem. Był Radcą Izby, Wiceprezesem Tytularnym, Członkiem Honorowym oraz Członkiem Konwentu Nestorów Regionalnej Izby Gospodarczej w Katowicach. Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie.
Prof. UE dr hab. Zbigniew Łabno
Prof. UE dr hab. Zbigniew Łabno (ur.29.1.1929 – zm. 4.1.2016) był absolwentem w 1951 roku Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, tam też obronił w 1970 roku pracę doktorską, a stopień doktora habilitowanego nauk prawnych uzyskał w 1990 roku na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1956 – 61 był sędzią Sądu Powiatowego w Katowicach oraz przez wiele lat radcą prawnym w Wojewódzkim Przedsiębiorstwie Komunikacyjnym w Katowicach. Posiadał również uprawnienia adwokata. W Akademii Ekonomicznej w Katowicach pracował w latach 1977 – 1978 oraz od 1981 do 2001 roku. Był kierownikiem Zakładu Prawa Transportowego w ramach Instytutu Ekonomiki Transportu i później jako zakładu funkcjonującego w Katedrze Transportu. W latach 1990 – 1996 był dziekanem Wydziału Ekonomii. Profesor Zbigniew Łabno emanował wiedzą, doświadczeniem, spokojem i rozsądkiem. Był zaangażowany w działalność Klubu Inteligencji Katolickiej w Katowicach oraz Towarzystwa Miłośników Lwowa i Kresów Wschodnich.
Zob. też: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zbigniew_%C5%81abno
Mgr Eugeniusz Doleba
Mgr Eugeniusz Doleba (ur. 30.101959 – zm. 12.4.2016), w 1978 roku ukończył liceum ogólnokształcące w Siedliszczu, następnie podjął studia w Akademii Ekonomicznej w Katowicach (obecnie Uniwersytet Ekonomiczny w Katowicach), które ukończył w 1982 roku W latach 1982 – 1992 pracował w Instytucie Ekonomiki Transportu, potem przeszedł do pracy w Komunikacyjnym Związku Komunalnym GOP, a później do Telekomunikacji Polskiej S.A. Zajmował się zagadnieniami transportu samochodowego i kolejowego, badaniami operacyjnymi oraz wdrażaniem i funkcjonowaniem systemów informatycznych. Właśnie wiedzę z zakresu systemów informatycznych wykorzystywał później w praktyce. W latach 1992 – 1994 przygotował i odpowiadał za wdrożenie systemu informatycznego w Komunikacyjnym Związku Komunalnym GOP, z kolei w Telekomunikacji Polskiej S.A. współuczestniczył we wdrażaniu systemu zarządzania relacjami z klientami (w tym Błękitnej Linii TP), co wówczas było jednym z największych tego typu przedsięwzięć w Europie. Posiadał dużą wiedzę w zakresie zagadnień, którymi się zajmował, był obowiązkowym, odpowiedzialnym, życzliwym, pomocnym innym i bardzo skromnym. Te cechy zjednywały mu wielu ludzi, był cennym i lubianym pracownikiem i kolegą. Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie w kwietniu 2016 roku.
Dr Edmund Kuc
Dr Edmund Kuc (ur. 30.4.1930 – zm. 16.9.2016) prowadził w ramach Instytutu Ekonomiki Transportu - w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych ubiegłego wieku - zajęcia z transportu samochodowego oraz prawa transportowego. Pracę doktorską pt. „Prawno-ekonomiczne podstawy koordynacji transportu samochodowego (na przykładzie województwa katowickiego)” obronił na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach uzyskując w 1972 roku stopień naukowy doktora. Był m. in. z-cą dyrektora w Przedsiębiorstwie Transportowo-Sprzętowym Budownictwa „Transbud” w Katowicach oraz później dyrektorem Wojewódzkiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego w Katowicach. Doktor Edmund Kuc przez wiele lat aktywnie uczestniczył w pracach Zrzeszenia Międzynarodowych Przewoźników Drogowych, a w latach 1993 – 1999 pełnił funkcje prezesa tej organizacji. Zmarł 16 września 2016 roku.
Prof. dr hab. Irena Hejduk
Prof. dr hab. Irena Hejduk (ur. 27.8.1949 – zm. 24.8.2018), profesor nauk ekonomicznych, specjalista w zakresie ekonomiki i organizacji przedsiębiorstw oraz zarządzania. Kierowała wieloma projektami, także projektami europejskimi. Pracowała jako doradca wielu polskich i zagranicznych firm. Autorka bądź współautorka ponad 40 książek oraz ponad 350 innych publikacji. Wypromowała 18 doktorów i ponad stu absolwentów studiów. Na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku przez kilka lat pracowała w Instytucie Ekonomiki Transportu, dojeżdżała wówczas z Wrocławia. Zajmowała się zagadnieniami dotyczącymi systemów transportowych, czego efektem były m. in. monografie: I. Hejduk, Kierunki zmian systemu transportowego kraju na tle uwarunkowań rozwoju gospodarki polskiej, Wydawnictwo Uczelniane Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu, Wrocław 1986 (praca habilitacyjna) oraz I. Hejduk, System transportowy Polski, Akademia Ekonomiczna w Katowicach, Katowice 1992. Później przeszła do pracy w warszawskich uczelniach, najpierw przez wiele lat pracowała na Wydziale Inżynierii Produkcji, a następnie Wydziale Zarządzania Politechniki Warszawskiej. Później zatrudniona w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie.
https://wz.pw.edu.pl/index.php/Wydzial/Aktualnosci/Archiwum/Pozegnanie-Prof.-Ireny-Hejduk
Dr Ilona Kulas
Dr Ilona Kulas (ur. 6.01.1951 – zm. 8.5.2021) ukończyła w 1972 roku Wyższą Szkołę Ekonomiczną w Katowicach uzyskując tytuł magistra. W 1985 roku uzyskała stopień doktora nauk ekonomicznych. Początkowo pracowała w Instytucie Ekonomii Politycznej, następnie od 1974 do 1989 w Instytucie Ekonomiki Transportu oraz później po przekształceniu Instytutu w Katedry – w Katedrze Ekonomii i Ekologii Środowiskowej oraz Katedrze Zarządzania Ochroną Środowiska. W latach 1992 – 1993 pełniła funkcje prodziekana ds. studenckich na Wydziale Ekonomii. W 2011 przeszła na emeryturę.
Zajmowała się zagadnieniami ekonomii środowiska, polityki transportu, wpływu transportu na środowisko i zarządzania środowiskiem. Działała w wielu organizacjach na rzecz ochrony środowiska m. in. Fundacja Ekologiczna „Silesia” – Regionalne Centrum Edukacji Ekologicznej oraz Europejskim Stowarzyszeniu Ekonomistów Środowiska i Zasobów Naturalnych.
Dołącz do nas